Golf van Biskaje

Een week later, als we in Sainte-Marine liggen lijkt er een goed weervenster aan te komen en hebben we contact met elkaar. Op maandag nemen we de beslissing om op woensdag ochtend 29 juni  te vertrekken. Het wordt een tocht van ongeveer 315 mijl en we verwachten er zo’n 60 uur over te doen. Het voorbereiden kan beginnen.

Op dinsdag wordt er een lijstje afgewerkt.

Er wordt voor 4 dagen boodschappen gedaan. Uitgebreid koken lijkt ons op de eerste grote oversteek geen optie dus worden er  2 maaltijden gekookt voor in de koeling. Hoeven we die alleen maar op te warmen.

De motor krijgt een uitgebreide inspectie en Annemiek  hijst Gerco de mast in om deze volledig te inspecteren. Alles op dek-niveau wordt langs gelopen.

Met Cor spreken we af dat we iedere 6 uur contact hebben via SMS. Omdat we zo ver van land zijn is normale communicatie niet mogelijk en maken we dus gebruik van satelliet communicatie met behulp van de Iridium GO! Het verzenden en ontvangen wordt nog even getest. De juiste kaarten worden klaargelegd en de verschillende havens van aankomst worden bestudeerd. Ons doel is A Coruña, ver westelijk op de noordkust van Spanje.

Woensdag ochtend om 06:00 uur vertrekken we samen met zeiljacht Freedom voor de oversteek. We weten dat het eerste deel van de woensdag niet echt prettig zal zijn. De wind is dan eigenlijk nog iets te veel westelijk, iets te stevig en ook de golven zullen dan nog erg onrustig zijn door een swell van 2,5 tot 3 meter en een Sea state van Moderate to Rough. Dit moet echter in het tweede deel van de woensdag beter worden. De eerste 6 uur zijn zwaar. Uiteindelijk besluiten Ray en Debbie ook om de koers te verleggen terug naar de kust van Frankrijk. Na overleg besluiten wij door te gaan. Als het goed is wordt het niet erger dan dit. Van de swell heb je weinig hinder, de wind is hanteerbaar en de berichten geven aan dat de Sea state afneemt naar Moderate.

Overdag zijn we beide aan dek. De een heeft wacht en de ander kan doen wij hij/zij wil. En het enige wat je op dat moment eigenlijk wilt is dommelen wat de anti-zeeziekte tabletten die we voor de zekerheid slikken maken je best een beetje duf. Vanaf 23:00 uur, het moment dat het donker wordt, gaat Annemiek binnen proberen te slapen en dit wisselen we dan om de 2 uur af. Van echt slapen komt de eerste nacht niet veel maar het geeft wel veel meer rust.

De weergoden houden zich redelijk aan hun afspraken en op de donderdag zijn de omstandigheden een stuk beter. Met een acceptabele zee en een prettige wind varen we richting de Spaanse kust. Ons derde bemanningslid, de windvaan, heeft tot dan toe onafgebroken gestuurd. Het was de duurste investering die we voor vertrek gedaan hebben maar staat met stip op nummer 1 van beste investeringen.  De koers is nog niet helemaal op A Coruña maar dat kunnen we later nog wel corrigeren als de wind nog meer draait. En mocht dit niet het geval zijn dan gaan we gewoon naar een plaats iets meer oostelijk op de kunst.

’s Middags om vier uur lopen we, 58 uur na vertrek en 340 mijl verder, de haven van A Coruña binnen.  We zijn erg moe maar zeer voldaan. De eerste grote uitdaging, onder niet al te makkelijke omstandigheden, hebben we goed volbracht. Onze gewone internet verbinding is weer in de lucht en de rest van de middag zitten we heerlijk in de kuip met een wijntje te Appen.

Al een tijdje hebben we iets te veel speling op het stuurwiel. Niet verontrustend maar wel zeer hinderlijk. Op de een of andere manier wil het stuurwiel ook niet meer van zijn as af. Na A Coruña komen we voorlopig geen echt grote plaatsen meer tegen dus na het weekend  maar eens op zoek naar een monteur die ons kan helpen. A Coruña is prachtig en het is dus geen straf hier even te blijven liggen.