Na geland te zijn in A Coruña is het eerst even wachten op de reparatie van het stuurwiel en hebben we een paar dagen nodig om in Spanje te acclimatiseren maar daarna gaan we langzaam aan zuidwaarts, van Ria naar Ria.
Een Ria is te vergelijken met een Fjord in Noorwegen alleen zijn de bergen er om heen wat minder hoog en is het bevaarbare gedeelte landinwaarts vaak wat minder groot. Een Ria is ontstaan door een riviermonding en in de loop der tijd door eb en vloed langzaam aan verder uitgesleten. Landinwaarts wordt de Ria dan ook steeds smaller tot je uiteindelijk bij de rivier uit komt. Vaak is het bevaarbare gedeelte landinwaarts zo’n 10 zeemijl lang en is de Ria aan de oceaan kant zo’n 3 tot 4 zeemijl breed.
In een Ria vind je vaak 2 of 3 plaatsjes met een haven en daarnaast ontelbare plekken om te ankeren. Er is dus altijd wel een ankerplak te vinden die beschut is tegen de wind en swell richting van dat moment. In ons geval betekende dit eigenlijk altijd een ankerbaai aan de noordzijde van de Ria.
Het is dus echt vakantie varen. Eén dag van 30 tot 35 mijl om van de ene naar de andere Ria te komen, om daarna telkens in 1 of 2 uurtjes binnen de Ria van plek naar plek te varen.
Na A Coruña beginnen we, op advies van de bemanning van de Eva Christina, onwennig met ankeren in de Ria de Ares bij het plaatsje Redes. Een erg goed advies zo later bleek want de omgeving is prachtig en het plaatsje nog erg authentiek. De eerste dag durven we de boot nog niet alleen achter te laten maar naar een nacht goed achter anker doorgebracht te hebben blazen we toch de bijboot op, doen een uurtje Yoga op het strand en gaan later op de ochtend het plaatsje bekijken. Met regelmaat werpen we even een blik op de baai om te kijken of de boot er nog wel ligt.
Ria de Laxe is een kleine Ria welke we gebruiken voor een tussenstop op weg naar de Ria de Camariñas. We ankeren bij het plaatsje Corme met erg harde wind en meer dan 10 meter waterdiepte. Het gaat goed, bezoeken met de bijboot nog even het plaatsje maar voelen ons niet op ons gemak en dus gaat de volgende dag gelijk weer het anker op.
In de Ria de Camariñas gaan we eerst een haven opzoeken en komen terecht in Muxia. Een mooi plaatsje met een kerk welke belangrijk is voor de wandelaars die Santiago de Compostela aan doen. Alles in het dorp staat dus ook in het teken van de wandelaars wat een aangename sfeer met zich mee brengt.
Na 2 dagen haven, handig voor wasmachine, boodschappen en boot cleaning, gaan we aan de andere kant van de Ria, de noordzijde dus, voor anker bij Camariñas.
We worden al wat vrijer in het achterlaten van de boot, bezoeken het plaatsje en maken een mooie wandeling van een paar uur langs de rivier. Gelukkig ligt de boot nog keurig op zijn plaats als we na een halve dag terugkomen.
De buiten kust van de Ria’s wordt ook wel de “Costa del Morte” genoemd. De swell die vaak uit het noordwesten komt staat daar recht op de kust en heeft de hele noordelijke Atlantische oceaan om zich op te bouwen. Met normaal weer kan de swell al oplopen tot 2,5 à 3 meter dus laat staan wat deze wordt op het moment dat ook de wind nog eens stormachtig wordt.
Gelukkig zijn voorspellingen tegenwoordig zo goed dat dit nu geen probleem meer is. Toch is de tocht om het uiterste puntje van het vaste land van Europa, Cabo de Fisterra, altijd weer even spannend. We ronden deze kaap met goed weer en de volgende dag maken we vanaf de haven de wandeling naar dit punt.
In Muros is het feest. De verering van de heilige Carmen, de beschermheilige van de vissers. In de meeste plaatsen aan de kust van Galicië wordt dit gevierd maar Muros staat er om bekent, mede door de processie. Dit betekent een aantal dagen feest. Dit begint zo ongeveer om 9 uur ’s avonds met activiteiten op de kade, een kleine kermis en wat kraampjes. Er is een groot pop podium opgebouwd maar als er om half 12 ’s avonds nog niets te horen is denken we dat dit dan misschien voor de volgende dag is opgebouwd. Nou niet dus. Om kwart over 12 ’s nachts begint het concert en gaat door tot in de kleine uurtjes. Gelukkig slapen we er niet minder om.
Vanuit Muros brengen we met de bus (2 uurtjes rijden) een bezoek aan Santiago de Compostela, de hoofdplaats van Galicië en natuurlijk bekent als eindpunt van de bedevaartsroute. Het is die dag erg warm, het is ontzettend druk in de stad maar het was zeker de moeite waard.
In Muros komen we ook de Spirit 41 “Minor” tegen. Leuk om elkaar zo ver van huis te ontmoeten als je bedenkt dat er maar 20 Spirit 41’s rond varen. Na alle drukte gaan we aan de andere kant van de Ria maar weer eens voor anker.
Wat volgens velen de mooiste Ria is, Ria de Arousa, valt ons een beetje tegen. Een groot deel van de Ria is vol gelegd met mossel farms en dat maakt het varen is de Ria er niet aantrekkelijker op. Wel vinden we weer een mooie ankerplek bij het authentieke dorp Puerto de Palmeira. Het blijkt maar weer dat kleine dorpen ons meer trekken dan de wat grotere plaatsen.
Toch willen we Vigo, de grootste plaats van Galicië, niet over slaan en na een aantal stops in Ria de Ponteverda varen we de laatste Ria in op weg naar Vigo. Het is op een prettige manier een levendige stad maar het oude centrum is bescheiden van formaat dus 2 dagen is mooi genoeg voor ons en voor dat we Spanje verlaten zoeken we een prachtige ankerplek op aan de noordzijde van de Ria waar we 3 dagen genieten van zon, zee en lekker wandelen. Het achterlaten van de boot die voor anker ligt is inmiddels normaal geworden.
Is er dan niks negatiefs over de Ria’s te melden? Zeker wel. Eén van de grootste problemen van deze kust is het plotseling opkomen van mistvelden. Soms in de weerberichten aangegeven maar soms ook zo uit het niets. Niet alleen het zicht wordt dan erg beperkt maar ook de temperatuur daalt meteen 10 tot 15 graden. Daarnaast trekt de wind vaak in de loop van de middag aan tot windkracht 5 tot 6 door het tunnel effect van de Ria. Dit houdt dan vaak aan tot ver in de nacht. Achter anker liggend is dit vrij onrustig. En als laatste de mossel farms in de zuidelijke Ria’s. Hoe lekker de mosselen ook zijn de farms maken het vaarwater er zeker niet mooier op.
Met een beetje pijn in ons hart nemen we afscheid van Spanje maar zijn ook zeer nieuwsgierig naar wat Portugal ons gaat brengen.
Ons tussendoor volgen? Kijk dan op Polarsteps. Daar houden we iedere verplaatsing voor je bij.
Reactie plaatsen
Reacties
Weer heerlijk om te lezen. In juni waren wij nog in de omgeving Faro. Ben benieuwd wat jullie tegen gaan komen.
Wat een avonturen weer. En prachtig om jullie ervaringen te lezen. Mooie foto’s die dit geheel ondersteunen. Goede reis gewenst en ik kijk uit naar een volgend bericht. Groet vanuit Ketelhaven😉
Wat fijn om te lezen dat jullie zo genieten van dit avontuur! En heel herkenbaar, het anker verhaal! Heel veel plezier in Portugal! ⛵️🌞 Lieve groetjes Remko en Marjan
Wat heerlijk dat jullie onderweg zijn, geniet van al dat moois.
Wat een enorm leuk verhaal weer, leuk om jullie avontuur op beide manieren te volgen. Wij genieten ervan! Groet Cobi en Erik
Hoi, leuk weer een blog. Weten natuurlijk allang waar jullie zijn ;).
Was het de lagers van je roerkoning of was het iets met je stuurwiel of was het weer een nieuw probleem, zoals altijd met een boot, zelfs die van ons :) Je komt er met je vingers niet aan maar altijd gaat het weer stuk :).
Fijn om weer wat te horen van jullie. Het verhaal is weer heel avontuurlijk en de belevenissen en foto’s zijn prachtig.
Geweldig weer om te lezen! Dank je wel en veel plezier in Portugal!
Hee zeilerts....
Wat een prachtige reis hebben jullie tnt al gemaakt... Heerlijk om de verhalen te lezen en de begeleiden de foto's te bekijken! Gaaf dat jullie "the hang of it" al aardig te pakken krijgen!
Gr Onno en Silvia.
Ik ben nu met manlief in Portugal. Eiland Madeira.
Paar weekjes vakantie. Ik neem aan dat jullie het vasteland van Portugal aandoen.
Mooi verhaal en een mooi vervolg van jullie avontuur gewenst.
Wat een mooie dingen zien jullie, leuk om zo mee te varen!
Wat een leuke én leerzame blog! Door de vele foto's erbij geniet ik een beetje met jullie mee. Een fijne tijd in Portugal!