Niet de makkelijkste route

De Koers van Colon, Panama naar Cuba is pal noord. Met een Noordoosten wind misschien net aan bezeild. De windvoorspelling is oost/noordoost en dus geven we bij het uitklaren in Panama op dat we naar Cuba gaan.

Eenmaal op zee blijkt dat de noordelijke koers net mogelijk is. Gelukkig hebben we het eiland Providencia, wat iets westelijker ligt, als alternatief dus daar wordt in eerste instantie hoog aan de wind de koers op gelegd.

Na 24 uur varen draait de wind iets te gunste en kunnen we een noordelijke koers gaan varen. Cuba wordt nog steeds lastig maar de Kaaiman Eilanden die 160 mijl onder Cuba liggen zijn op deze manier wel haalbaar. Nog eens 24 uur later draait de wind nog verder en ligt de koers op Cienfuegos, Cuba.

Montego Bay ligt in het Noordwesten van Jamaica en is helaas niet de meest leuke plek van Jamaica. We besluiten om in dagtochten langs de noordkust oostwaarts te zeilen naar Port Antonio. Helaas pal tegen de wind in dus dat is opkruisen. Bakken water komen we over de boot en aangezien we handmatig sturen om iets beter over de golven te varen ben je achter het stuurwiel in 5 minuten volledig doorweekt. Voordeel is wel dat de zon schijnt en het 28 graden is.

Met stops in Discovery Bay en Ocho Rios varen we naar Oracabessa. Oracabessa is een hele kleine baai waar we een dagje extra blijven liggen en het echte Jamaica zien.

De laatste stap naar Port Antonio is motorzeilen omdat de wind het die dag plotseling af laat weten.

Port Antonio is erg sfeervol en hier gaan we de haven in zodat de boot veilig ligt en wij enkele trips het binnenland in kunnen maken. We bezoeken o.a. het Bob Marley museum en maken in de Blue Mountains een wandeling naar de hoogste piek van Jamaica.

Vanaf hier is het maar een klein sprongetje van iets meer dan 100 mijl pal noord naar Santiago de Cuba in het zuidoosten van Cuba. De eerste dagen in Cuba zijn overweldigend. Een eens zo mooie land is erg in verval. Helaas ligt Santiago de Cuba in een uithoek van het eiland en om meer te zien zullen we toch weer meer naar het westen moeten varen. Hiermee halen we dan wel weer 380 mijl af van de zo zwaar bevochten mijlen oostwaarts.

Voordat we weer oostwaarts gaan maken we nog een stop op het eilandje Cayo Largo. Helaas voor ons niet zo’n succes omdat het weer niet mee werkt en er alleen wat voorzieningen zijn voor enkele grote hotels.

We besluiten weer langs de zuidkust oostwaarts te gaan richting Santiago de Cuba om daar op het goede moment te wachten waarop we tussen Cuba en Haïti door kunnen naar de Bahama’s.

De tocht richting Santiago de Cuba verloopt echter iets anders dan gedacht. In de tweede nacht krijgen we langdurig erg veel wind over ons heen en af en toe vragen we onszelf serieus af of alles heel blijft. Als de nacht voorbij is neemt de wind af maar hebben wij het wel even gehad. We besluiten om de koers te verleggen naar de ankerbaai bij Marea de Portillo. Hiermee verspillen we het eerste weersvenster om tussen Cuba en Haïti door te kunnen maar komen we wel in een prachtig stukje Cuba.

Inmiddels liggen we een week in Santiago de Cuba en lijkt het er op dat er over twee dagen een “gunstig” weervenster komt om de stap naar de Bahama’s te maken. Maar ja, als je tegen de heersende winden in moet is er eigenlijk nooit een echt gunstig weervenster.

Als alles volgens plan verloopt varen we van de Bahama’s naar Bermuda en zullen dan van daaraf in mei de oversteek naar de Azoren gaan maken, terug naar Europa.