De tocht van Santa Marta, Colombia naar de San Blas zal zo’n 2 dagen duren. Helaas is de windvoorspelling zeer wisselend met over het algemeen weinig wind dus besluiten we samen met de Walkabout om halverwege een tankstop te maken in Carthagena zodat we met zoveel mogelijk dieselvoorraad in de San Blas aankomen.
De hoeveelheid wind valt allerzins mee en we kunnen de eerste dag een groot deel zeilen. We proberen bij Barranquilla ver uit de kust te blijven. Hier mond de rivier de Magdalena, één van Colombia’s grootste rivieren, in zee uit en neemt al het afval van het achterland mijlen ver mee de zee in. En we hebben geen zin in een aanvaring met een koelkast. Gelukkig komen we alleen grote boomstammen en verder alleen klein afval tegen.
Afval is een groot probleem in dit deel van de Caribische zee. Er wordt veel afval op straat gegooid en met de eerste de beste regenbui spoelen de straten mooi schoon maar beland alles wel in zee en op de kust. En op de één of andere manier is er nog niet het besef om dit op te ruimen.
Onze tocht naar de San Blas verloopt verder soepel en uiteindelijk hebben we maar een klein deel moeten motoren. Samen met de Walkabout besluiten we om bij Puerto Perme voor anker te gaan. De volgende dag varen we met de Spirit of a Geisha 8 mijl terug om in te klaren.
Het zuidoostelijke deel van de San Blas is het meest ongerepte deel waar de Guna indianen nog volgens de oude tradities leven. Op dit deel van de San Blas maken we diverse tussenstops. Meestal liggen we vlak voor een dorpje in de baai voor anker. En de Guna’s zijn net zo nieuwsgierig naar ons als wij naar hen. Met regelmaat komt er een kano met daarin een heel gezin even lang peddelen om ons te observeren.
Daar tegen over bezoeken wij, met aanvankelijk enige schroom, de dorpjes. De voertaal in Panama is Spaans maar de Guna Yala spreken een sterk eigen dialect. Communicatie gaat dus voornamelijk met handen en voeten en een klein beetje Engels. Op Mulatupu en op Mamitupu komen we in contact met iemand die wat meer Engels spreekt en worden we uitgebreid rondgeleid door de dorpen met de nodige uitleg over gewoontes en cultuur.
Ondanks de primitieve omstandigheden waarin ze leven lijken de mensen gelukkig. In dit deel is het enige vervoer de kano en peddelt men een paar mijl naar de landbouwgrondjes om kokosnoten, bananen en casave te verbouwen en proberen ze te vissen vanuit de kano. Voor de rest is men afhankelijk van Colombiaanse handelsboten die langs komen met aanvullend materiaal en kokosnoten weer mee terug nemen naar Colombia.
Met de komst van het aanvullende materiaal uit Colombia komt ook te verpakkingsmateriaal naar de San Blas en daar weten ze zich nog geen raad mee. Al het plastiek afval wordt gewoon van zich afgegooid. De windzijde van een eiland ligt dan ook bezaait met afval. Hopelijk komt het besef snel dat dit anders moet want voor ons is het best een smetje op deze verder paradijselijke omgeving.
Na nog een aantal prachtige anker plekken waar we telkens maar met 3 zeilboten liggen besluiten we naar het westelijke deel van de San Blas te varen waarvan bekent is dat er meer toerisme is. Het is een tochtje van 25 mijl maar het verschil in omgeving is groot. De eerste baai waar we voor anker gaan in Green Island en hier liggen meer dan 20 boten voor anker. Even wennen dus. De eilanden daarin tegen zijn prachtig. Vlak en kraakhelder water achter het rif en eilandjes met palmbomen en witte zandstrandjes. Er zijn er genoeg en zo gaat iedere 2 á 3 dagen het anker omhoog om vervolgens maximaal 10 mijl verderop weer de grond in te gaan.
Na anderhalve maand vinden we het langzaam aan tijd om een stap verder te gaan en verlaten we de San Blas op weg naar het vaste land van Panama. Na een tussenstop in Linton Bay en Portobelo varen we samen met de Challenger de rade van Colon op. Hier is ook de ingang van het Panama kanaal, de verbinding tussen de Atlantische oceaan en de Stille oceaan.
We laten de boot achter in Shelter Bay Marina om op oudejaarsdag als linehandlers mee te gaan op de Avalon het Panama kanaal door. De passage door het kanaal is bijzonder en op 1 januari lopen we tussen de wolkenkrabbers door Panama City. Het contrast met de San Blas kan niet groter.
Het heeft ons heel wat hoofdbrekers en emotionele momenten gekost maar uiteindelijk hebben we besloten zelf niet het Panama kanaal door te gaan en dus ook niet de Pacific op te gaan.
Vraag ons niet precies aan te geven waarom we deze beslissing nemen maar ons hoofd zegt telkens dat we het prima kunnen en dat er geen reden is om het niet te doen maar ons hart en ons gevoel is er niet naar.
We gaan dus over op plan B. Dit betekent dat we in de tweede week van januari vertrekken richting Cuba (misschien nog naar Jamaica maar dat is afhankelijk van de wind). Van daaraf gaan we langzaam aan weer oostwaarts, steken in mei de Atlantische oceaan over naar de Azoren en gaan dan vandaar af de middellandse zee op.
Geen wereld omzeiling dus maar voorlopig zijn we ook nog niet terug in Nederland.
Reactie plaatsen
Reacties
Weer een mooi verslag. Ik geniet elke keer weer van de verhalen en foto's. Hartelijke groet Peter
Tot nu toe steeds jullie belevenissen met wat jaloezie gevolgd. Dat jullie deze beslissing hebben genomen kan ik mij iets bij voorstellen. Als het goed voelt dit te doen is toch het belangrijkste. En zo staan er toch ook mooie belevenissen in het vooruitzicht. En de Middellandse Zee is ook zeker de moeite waard!
Geniet van jullie avonturen en maak er een mooie reis van. We blijven jullie volgen.
groet Jules en Mieke (Goelyo)
Mooi verslag weer luitjes met prachtige foto's ( ankerfoto = aquarel waardig :-) en een prima beslissing om nog ff in de Carieb te blijven en later richting Med.
Prachtig om jullie verhalen te volgen. Wat een avontuur. Luisteren naar hart en gevoel was altijd al een goed idee en mooi dat dat dan ook de doorslag heeft gegeven. Misschien is 'het hier en nu' telkens verrassend genoeg en hoef je niet de hele wereld rond te zeilen als doel op zich. Ik heb je ooit gevraagd, toen wij het over vakanties hadden, of je tijdens het reizen gericht was op het bereiken van de bestemming of (ook) op het genieten van de reis op zich. Toen koos je voor het eerste. Ik vermoed dat dat aan het veranderen is :-) Reizen is evolueren. “Een goede reiziger heeft geen vastomlijnde plannen en de aankomst is niet zijn doel.” – Lao Tzu
Geniet van alles wat er op jullie vaarroute komt. Ik lees en leef lekker mee.
Geweldige verhalen weer, mooie foto's. Het afval/plastic probleem herinner ik me nog goed uit Azië, vreselijk om te zien. Ook goed om te lezen dat jullie je hart en niet je verstand volgen. Nog vele veilige mijlen gewenst.
Mooi blog weer om te lezen. We eten er maar weer eens een bounty op.
Geniet van al het moois😘
Wat een prachtige foto’s weer. Kan me voorstellen dat het heel bijzonder is om te zien en ervaren.
Een zware knoop is nu doorgehakt. Bij twijfel, niet doen! Gelukkig nog heel veel moois te ontdekken de andere kant weer op ;-)
Hoi Gerko wat een mooi verhaal is dat van jullie. Snap ook goed wat voor een beslissing en keuze jullie steeds staan. So far so ….. denken we maar. Wil je mijn e-mailadres aanpassen naar marconoort1965@gmail.com
Ben nu een jaar gescheiden en het oude adres gaat eruit. Alvast bedankt en samen nog een mooie en fijne reis.
Groet Marco
Hey Annemiek en Gerco,
Weer een mooi verhaal en mooie foto's. Het lijkt met een grote stap om de pacific op te varen. Als je gevoel niet goed is moet je het niet. Er is nog zat moois te zien. Ik ben nu al benieuwd naar jullie Cuba verhalen.
Gr,
Gerard
Mooi hoor, weer even met jullie mee te reizen. Het blijft bijzonder wat jullie meemaken en zien. En van beslissingen die je met hart neemt, krijg je vast geen spijt!!
Groetjes uit koud Ketelhaven
Ben er net even voor gaan zitten om jullie reisverslag te lezen. Iedere keer weer heel verrassend met prachtige plaatjes. Een groot avontuur en wat zien jullie veel vd wereld. Prachtig om te lezen.
Ik fiets regelmatig langs jullie oude huis en denk dan altijd wel even aan de reis die jullie maken. Heel fijn om het te kunnen volgen op deze manier!
Wat een mooie verhalen en wat maken jullie veel mee. Veilige reis gewenst.
Hallo lieve Annemiek en Gerco, ik volg jullie al vanaf het begin. Wat een geweldig avontuur! Jullie intuitie bepaald de route die jullie volgen. Blijf haar trouw! Liefs en goede vaart, Monique